بخش 26. مخالفت با بررسي يك موضوع
منظور از پيشنهاد مخالفت با بررسي يك موضوع اين است كه مجمع را قادر سازد تا از يك پيشنهاد اصلي اوليه مشخص وقتي عقيده بر اين است كه حتي طرح آن در مجمع هم بسيار نامطلوب خواهد بود به كلي اجتناب ورزد.
خصوصيات توصيفي استاندارد
يك پيشنهاد مخالفت با بررسي يك موضوع:
1. از پيشنهادهاي اصلي اوليه (و از هر پيشنهاد فرعي قرائت نشده، به جز روي ميز گذاري) جلو ميافتد، اما مخالفت ميتواند فقط قبل از هر نوع مذاكره يا قبل از قرائت هر نوع پيشنهاد فرعي از سوي رئيس مطرح شود؛ بعد از آن، بررسي موضوع اصلي آغاز شده و براي مخالفت با آن بسيار دير شده است.از پيشنهاد روي ميز گذاري، از تمام پيشنهادهاي فوريتي، و از پيشنهادهاي ضمني ناشي از خارج از خودش عقب ميافتد.
2. ميتواند در مورد پيشنهادهاي اصلي اوليه (ص. 95) و درخواستها و نامههايي كه از تشكيلات ما فوق نباشند، به كار رود. نميتواند در مورد پيشنهادهاي اصلي ضمني كاربرد داشته باشد. هيچ پيشنهاد فرعي نميتواند به تنهايي در مورد آن به كار رود، اما وقتي در دست بررسي باشد پيشنهاد اصلي ميتواند روي ميز گذاري شود، و در آن صورت مخالفت هم همراه با پيشنهاد اصلي روي ميز گذاري خواهد شد.
3. وقتي كس ديگري صحن داشته باشد طرح آن، تا قبل از شروع بررسي موضوع، همانطور كه در خصوصيت استاندارد شماره يك فوق خاطر نشان شد، طبق دستور است.
4. نيازي به حمايت ندارد.
5. قابلمذاكره نيست.
6. قابل اصلاح نيست.
7. دو سوم آراء عليه بررسي لازم است تا مخالفت با بررسي را تأييد كند.
8. يك رأي منفي - يعني، رأيي كه مخالفت را تأييد كند - ميتواند مورد تجديد نظر قرار بگيرد، اما نه يك رأي مثبت.
قواعد و توضيحات بيشتر
شباهت به اخطار دستور. يك مخالفت با بررسي يك موضوع از جهاتي شبيه يك اخطار دستور است. مسؤل جلسه، به ابتكار خودش، ميتواند اين نوع مخالفت خودش را به رأي بگذارد، درست همانطور كه ميتواند طبق تمايل خودش يك اخطار دستور بدهد. اگر يك پيشنهاد اصلي از هدفهاي تعريف شده انجمن در اساسنامه يا آئيننامه خارج باشد، يا به منظوري كه يك نشست تودهاي به خاطر آن برپاشده ربطي نداشته باشد، پيشنهاد مخالفت با بررسي يك موضوع مورد استفاده قرار نميگيرد؛ چنان پيشنهاد اصلياي بايد خارج از دستور تلقي شود (ص.. 108، س. 5 تا 8).
تفاوت بين مخالفت در شرايط ديگر. مخالفت با بررسي يك موضوع نبايد با مخالفت با تقاضاي توافق عمومي خلط شود (بنگريد ص.51 تا53).
تأثير رد. اگر يك مخالفت با بررسي يك موضوع تأييد شود، پيشنهاد اصلي در آن اجلاس غيرقابل طرح ميشود و نميتواند در طول همان اجلاس تجديد شود مگر با توافق عمومي يا با تجديدنظر رأي داده شده به مخالفت با بررسي يك موضوع. اگر مخالفت تأييد نشود، پيشنهاد اصلي در دست بررسي قرار ميگيرد، انگار هيچ مخالفتي مطرح نشده باشد. حتي اگر رد بررسي تأييد شود، همان پيشنهاد اصلي را ميتوان در هر اجلاس بعدي مطرح كرد.
روش رأيگيري. وقتي مخالفت به شيوه درست خودش به رأي گذاشته شود (به شكل و نمونه در زير بنگريد)، از اعضاء خواسته ميشود به عنوان له يا عليه بررسي موضوعي كه با آن مخالفت شده رأي دهند (و نه به عنوان له يا عليه تأييد مخالفت). بنا بر اين، كساني كه مايلند از بررسي موضوع جلوگيري كنند رأي منفي ميدهند. اگر دست كم دو برابر آراء مثبت آراء منفي وجود داشته باشد مخالفت تأييد ميشود.
شكل و نمونه
عضوي برميخيزد، حتي اگر كس ديگري كسب صحن كرده باشد، و بدون آنكه صبر كند تا تخصيص صحن شود، رئيس را اينگونه مخاطب قرار ميدهد:
عضو الف: آقاي رئيس، من با بررسي اين موضوع [يا اين «قطعنامه»، يا «پيشنهاد» و غيره] مخالفم.
رئيس پاسخ ميدهد:
رئيس: با بررسي اين موضوع مخالفت شده است. آيا اين موضوع بررسي شود؟ كساني كه موافق بررسي اين موضوع هستند قيام كنند. . . بفرماييد بشينيد. كساني كه مخالف بررسي اين موضوع هستند قيام كنند. . . بفرماييد بشينيد. دو سوم مخالفند و موضوع بررسي نخواهد شد.
يا، اگر مخالفت تأييد نشود، آراء ميتواند به شكل زير بيان شود:
رئيس: كمتر از دو سوم مخالف هستند و موضوع تأييد نشد. موضوع مورد بررسي اين قطعنامه است، «تصويب شد، كه . . . »
در جريان به رأي گذاشتن مخالفت، رئيس بايد مراقب باشد نگويد «آيا مخالفت تأييد خواهد شد؟» اين امر تأثير مثبت و منفي آراء را معكوس ميكند و سبب آشفتگي ميشود.
fa دستورنامه رابرت - ويرايش دهم فصل هشتم: پيشنهادهاي ضمني ?