بخش 28. بررسي بند بند

بررسي يك گزارش يا يك پيشنهاد طولاني شامل مجموعه‌اي از قطعنامه‌ها، بندها، مواد، يا بخش‌هايي كه موضوع‌هاي آن‌ها به طور كامل جدا از هم نباشند، بدون پيشنهاد تفكيك موضوع، مي‌تواند با مذاكره در مورد قسمت‌هاي مختلف و اصلاح جداگانه‌ي آن‌ها آغاز شود. اگر رئيس جلسه با تمايل خودش چنين ترتيبي را ادامه ندهد و مجمع بخواهد كه چنين كند، دستور اين رويه با تصويب پيشنهاد بررسي بند بند داده خواهد شد. چند پيشنهاد اصلي متمايز در مورد موضوع‌هاي متفاوت نمي‌توانند به صورت بند بند مورد بررسي قرار بگيرند اگر يك عضو منفرد با اين كار مخالفت كند (به خصوصيت استاندارد شماره 8 در زير بنگريد).

خصوصيات توصيفي استاندارد

پيشنهاد ضمني بررسي بند بند:

1. از پيشنهاد اصلي و از پيشنهاد فرعي تعويق نامشخص جلو مي‌افتد. اگر در مورد يك اصلاحيه به كار رود، از آن اصلاحيه نيز جلو مي‌افتد؛ اما هنگامي كه يك اصلاحيه به يك پيشنهاد اصلي در دست بررسي باشد، در مورد آن پيشنهاد اصلي به كار نمي‌رود. از تمام پيشنهادهاي فرعي به جز تعويق نامشخص، اصلاح، و كميت مذاكره؛ از تمام پيشنهادهاي فوريتي؛ و از تمام پيشنهادي ضمني به كاربردني، عقب مي‌افتد.

2. مي‌تواند در مورد پيشنهادهاي اصلي و اصلاحيه‌هايي با چنان وزن و ساختاري به كار رود كه اين روش متناسب با آن‌ها باشد. هيچ پيشنهاد فرعي به جز اصلاح و (با نيت متوقف ساختن اصلاح آن) كفايت مذاكره نمي‌تواند به تنهايي در مورد آن كاربرد داشته باشد؛ اما هنگامي كه در دست بررسي باشد، پيشنهاد اصلي مي‌تواند ارجاع شود، به تعويق بيافتد، يا روي‌ميزگذاري شود، و اين پيشنهاد نيز همراه با پيشنهاد اصلي همان مسير را طي مي‌كند.

3. وقتي كس ديگري صحن گرفته باشد خارج از دستور است.

4. بايد حمايت شود.

5. غيرقابل‌مذاكره است.

6. قابل اصلاح است.

7. به اكثريت آراء نياز دارد.

8.. نمي‌تواند تجديد ‌نظر شود. اگر تصميم‌گيري شده باشد كه موضوع تفكيك ‌پذير به صورت بند بند مورد بررسي قرار بگيرد، حتي اگر يك عضو درخواست تفكيك موضوع كرده بوده باشد، طرح پيشنهاد يا درخواست تفكيك موضوع بسيار دير شده است.

قواعد و توضيح‌ بيشتر

تأثير بررسي بند بند. تأثير بررسي يك سند به صورت بند بند به اين شرح است: اگر عضوي حقوق خود براي مذاكره در مورد يك قسمت را تحت قواعد معمولي مورد استفاده قرار دهد، هر وقت مذاكره و اصلاح در مورد قسمت بعدي شروع شود، حق او براي مذاكره دوباره آغاز مي‌شود؛ هيچ رأيي براي تصويب گرفته نمي‌شود تا فرصت براي تكميل تمام قسمت‌ها با اصلاحيه فراهم شده باشد. تمام زيرقسمت‌هاي مجموعه‌ها تا رأي‌گيري نهايي مفتوح باقي مي‌مانند تا از امكان پيچيدگي‌هاي ناشي از اصلاح بندهاي قبلي كه بعد از اصلاح بند‌هاي بعدي ضرورت مي‌يابند - به ويژه در مورد آئين‌نامه‌ها - اجتناب شود.

مواردي كه رئيس اين روش را به كار مي‌برد. در جريان تصويب يك مجموعه آئين‌نامه يا مواد يك برنامه، بررسي بند بند يك رويه‌ي معمولي و معقول است، كه به عنوان يك امر بديهي به كار گرفته مي‌شود مگر آنكه مجمع طور ديگري مقرر كند. رئيس به ابتكار خودش مي‌تواند اين رويه را در مورد مطلب طولاني مقتضي اين روش به كار بگيرد، مگر آنكه فكر كند مجمع تمايل دارد در مورد موضوع به عنوان يك كل عمل نمايد؛ يا روش بررسي توسط توافق عمومي تعيين شود. اگر رئيس اين نكته را فراموش كند، يك عضو مي‌تواند پيشنهاد بدهد «كه قطعنامه به صورت بند بند بررسي شود».

پيشنهاد بررسي به صورت كل. اگر رئيس پيشنهاد بررسي بند بند را مطرح كند و يك عضو احساس كند كه با بررسي كلي موضوع در وقت صرفه‌جويي خواهد شد،‌ مي‌تواند پيشنهاد دهد «كه به صورت كل بررسي شود». همان قواعد‌ ناظر بر پيشنهاد بررسي بند بند در مورد اين پيشنهاد نيز حاكم است.

رويه‌ي بررسي بند بند. رويه‌ي بررسي بند بند از اين قرار است: عضوي كه پيشنهاد تصويب يك سند را مطرح كرده، منشي، يا مقام رياست (هر طور كه رئيس تصميم‌ بگيرد) نخستين زيرقسمت را قرائت مي‌كند، و توسط طرفدارش توضيح داده مي‌شود. سپس رئيس مي‌پرسد: «آيا بحث بيشتر يا اصلاحيه‌اي در مورد اين بند (يا اين «بخش» و غيره) وجود دارد؟». وقتي بحث يا اصلاحيه‌ ديگري در مورد بند اول نباشد، بند بعدي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. اصلاحيه‌ها به ترتيبي كه مطرح ‌شوند به رأي گذاشته مي‌شوند، اما در آن زمان در مورد هيچ يك از بند‌هاي اصلاح شده كاري (به عنوان تصويب يا رد نهايي) صورت نمي‌گيرد. پس از بررسي تمام قسمت‌ها، رئيس كل سند را در معرض اصلاح قرار مي‌دهد. در اين زمان قسمت‌هاي اضافي مي‌تواند گنجانده شود، ‌يا قسمت‌هايي مي‌توانند حذف شوند، يا هر قسمت مي‌تواند باز هم مورد اصلاح قرار بگيرد. نيازي به اصلاح شماره‌هاي مواد، بخش‌ها و زيربخش‌ها نيست. اين وظيفه‌ منشي است كه تمام آن‌ها را اگر لازم شد اصلاح كند (نگا ك: ص. 579 تا 580).
اگر سند مقدمه‌اي داشته باشد، قبل از رأي‌گيري نهايي به همان روش مورد بررسي قرار مي‌گيرد. سپس كل سند به رأي‌ گذاشته مي‌شود. اگر پيش از بررسي مقدمه، دستور پيشنهاد كفايت مذاكره داده شده باشد، در مورد مقدمه به كار نمي‌رود مگر آنكه تصريح شده باشد.

كاربرد پيشنهادهاي فرعي براي كل مطلب در جريان بررسي بند بند. در جريان بررسي بندهاي جداگانه، هر پيشنهادي مبني بر تعويق نامشخص، ارجاع، يا روي‌ميزگذاري فقط در مورد تمام قسمت‌ها يا كل مطلب مي‌تواند به كار رود. اگر يك پيشنهاد تعويق نامشخص تحت اين شرايط مطرح شود، از سوي رئيس قرائت مي‌شود، اما مورد مذاكره و اخذ رأي قرار نمي‌گيرد تا مرحله‌ بررسي بند بند كامل شده و كل سند در معرض اصلاح گذاشته شده باشد. اين قاعده نتيجه‌ي دو خصوصيت پيشنهاد تعويق نامشخص است - اينكه اصلاحيه‌ها از آن جلو مي‌افتند، و اينكه وقتي در دست بررسي باشد، كل پيشنهاد اصلي براي مذاكره مفتوح است. از سوي ديگر، پيشنهادهاي ارجاع، تعويق (مشخص)، يا روي‌ميز‌گذاري به محض مطرح شدن مورد بررسي قرار مي‌گيرند، و اگر تصويب شوند، كل پيشنهاد را فوراً تحت تأثير قرار مي‌دهند. اگر يا وقتي پيشنهاد اصلي بعداً دوباره در برابر مجمع قرار بگيرد، بررسي بند بند از نقطه‌اي كه قطع شده بود از سرگرفته مي‌شود. كفايت مذاكره و كميت مذاكره مي‌توانند در مورد اصلاحيه‌ها و يا كل سند، اما نه در مورد بند‌هاي جداگانه، به كار روند.

شكل و نمونه
وقتي رئيس بررسي را به صورت بند بند انجام ندهد، اين شكل مي‌تواند مورد استفاده قرار بگيرد:

عضو الف (كسب صحن): آقاي رئيس، پيشنهاد مي‌كنم كه قطعنامه [يا «برنامه» و غيره] به صورت بند بند بررسي شود. (حمايت).

اگر بررسي بند بند مورد نظر رئيس باشد و يك عضو احساس كند كه مطلب مي‌تواند به عنوان يك كل مورد بررسي قرار بگيرد، از اين شكل استفاده مي‌شود:
عضو الف (كسب صحن): خانم رئيس، پيشنهاد مي‌كنم كه سند به عنوان يك كل مورد بررسي قرار بگيرد. (حمايت).