پذيرش > دستورنامه رابرت - ويرايش دهم > فصل نهم: پيشنهادهايي كه يك موضوع را دوباره در برابر مجمع قرار (...)
بخش 34. روی میز برداری
براي فهرست اين پيشنهادها و توصيف خصوصيت آنها به عنوان يك گروه
به بخش6 صفحههاي72 به بعد بنگريد.
هدف از پيشنهاد روي ميز برداري اين است كه يك پيشنهاد يا يك مجموعه از پيشنهادهاي وابسته را كه پيشتر روي ميزگذاري شده است (بنگريد به 17) دوباره براي بررسي در برابر مجمع بگذارد.
ويژگيهاي توصيفي استاندارد
پيشنهاد روي ميز برداري:
1. از هيچ پيشنهاد در دست بررسي ديگري جلو نميافتد، و در نتيجه وقتي هر پيشنهاد ديگري در دست بررسي باشد، نميتواند مطرح شود؛ اما، مشروط به شرايطي كه در جملهي بعدي بيان شده است، از يك پيشنهاد اصلي كه مطرح شده اما هنوز از سوي رئيس قرائت نشده باشد جلو ميافتد. اگر با تعليق قواعد (25) همراه نشود، بايد زماني مطرح شود كه هيچ برنامه و قاعدهاي مانع از طرحش نباشد، و نيز هنگامي كه كار سرفصلي كه موضوع مربوطه به آن سرفصل تعلق دارد، كار ناتمام، دستورهاي عام، يا كار جديد در دستور باشد؛ و نميتواند يك مجموعه از پيشنهادهاي وابسته را با طرح يك فقره كار منفرد قطع كند (زير را بنگريد). از پيشنهادهاي فوريتي و ضمني عقب ميافتد اما از پيشنهادهاي فرعي عقب نميافتد.
2. ميتواند براي هر موضوع يا هر مجموعه پيشنهادهاي به هم پيوستهاي كه روي ميزگذاري شده است، آنگونه كه در بند اول از بخش قواعد و توضيحهاي بيشتر، در زير، توصيف شده است، كاربرد داشته باشد. با اين همه، اين پشنهاد در دستور نيست، مگر آنكه از زمان روي ميز گذاري موضوع، كاري صورت گرفته باشد يا موضوعي بررسي شده باشد؛ هيچ پيشنهاد فرعي در مورد پيشنهاد روي ميز برداري كاربرد ندارد.
3. وقتي كس ديگري صحن گرفته باشد خارج از دستور است؛ اما يك عضو ميتواند در كسب صحن براي طرح اين پيشنهاد پيش از طرح يك پيشنهاد اصلي جديد درخواست حق تقدم كند، يا ميتواند براي طرح پيشنهاد روي ميز برداري، پس از آنكه يك پيشنهاد اصلي جديد مطرح شده اما هنوز از سوي رئيس قرائت نشده باشد، درخواست صحن كند (زير را بنگريد).
4. بايد حمايت شود.
5.. قابل مذاكره نيست.
6. قابل اصلاح نيست.
7. به اكثريت آراء نياز دارد.
8. نميتواند بررسي مجدد شود.
قواعد و توضيحهاي بيشتر
محدودههاي زماني روي ميز برداري يك موضوع. موضوعي كه روي ميز قرار گرفته است همانجا ميماند و ميتواند در جريان همان اجلاس(8)، يا، اگر اجلاس عادي بعدي پيش از سپري شدن يك فاصله زماني سه ماهه برگزار شود (بنگريد به ص.88)، در اجلاس آتي بعد از آنكه روي ميزگذاري شد، روي ميز برداري شود. اگر در اين محدودههاي زماني روي ميز برداري نشود، موضوع ميميرد، هرچند ميتواند بعداً به عنوان يك پيشنهاد جديد مطرح شود.
حق تقدم در اولويت نسبت به يك پيشنهاد اصلي جديد. در مجامع عادي يك موضوع فقط براي روي ميز گذاري به صورت موقت پيشنهاد ميشود، با اين توقع كه پس از تعيين تكليف موضوع مزاحم يا در يك زمان مناسبتر دوباره مورد بررسي قرار بگيرد. در نتيجه، به محض آنكه كار يا موضوع مزاحم تعيين تكليف شود، هر عضوي ميتواند در پي اخذ صحن براي طرح پيشنهاد روي ميز برداري آن موضوع باشد؛ يا، مادام كه روي ميز است، تحت شرايطي كه در خصوصيت استاندارد شماره يك بالا گفته شد، ميتواند چنين كند- به استثناء زماني كه پيشنهاد ديگري در دست بررسي باشد يا زماني كه مجموعهي پيشنهادهاي مرتبط با يك موضوع، همانطور كه در بند آتي توصيف خواهد شد، مطرح باشد. اگر عضوي براي طرح پيشنهاد رويميزبرداري بلند شده تا كسب صحن كند، اما رئيس به عضو ديگري كه در همان زمان بلند شده صحن داده باشد، بايد ايستاده باقي بماند و بگويد كه او براي اين مقصود بلند شده است، در آن صورت رئيس بايد به او وقت بدهد. يا، حتي پس از آنكه پيشنهاد جديدي مطرح شد اما پيش از آنكه رئيس آن را قرائت كند، اگر عضوي با سرعت برخيزد و بگويد كه براي طرح پيشنهاد روي ميز برداري آن موضوع برخاسته است، بايد به او صحن داده شود. اصل اين است كه، اگر مجمع تمايل داشته باشد، پيشنهادي كه قبلاً فقط به صورت موقت تعيين تكليف شده و در كنترل مجمع است (بنگريد به ص. 88 ، 30 - 329) نسبت به يك پيشنهاد اصلي جديد حق تقدم دارد.
حتي اگر هيچ موضوعي در دست بررسي نباشد، پيشنهاد روي ميز برداري نميتواند يك مجموعه پيشنهاد به هم وابسته را با طرح يك فقره كار منفرد قطع كند، بلكه بايد منتظر بماند تا كل مجموعه تعيين تكليف شود. به عنوان نمونه، چنين مجموعهاي از پيشنهادها در جريان بررسي است:
• وقتي مجمع تازه به تعليق قواعد رأي و اجازه داده تا يك پيشنهاد اصلي مشخص مطرح شود؛
• وقتي تازه يك موضوع، با اين هدف اعلام شده كه پيشنهاد ديگري پذيرفته شود، روي ميز گذاري شده باشد؛
• وقتي يك اقدام قبلي تازه ابطال شده باشد (35) تا يك پيشنهاد اصلي مخالف بتواند مطرح شود؛ يا
• وقتي يك پيشنهاد اصلي، درست پس از آنكه عضوي در جريان گفتگو اعلام كرده باشد اگر به آن پيشنهاد رأي ندهند او پيشنهاد متفاوتي را كه شامل آن مورد نيز ميشود، مطرح خواهد كرد، رد شده باشد.
در تمام موارد بالا، تا پيشنهاد اصلي كه تصريح شد مطرح و تعيين تكليف نشده باشد، پيشنهاد برداشتن موضوع ديگر از روي ميز خارج از دستور است.
وضعيت موضوع روي ميز برداري شده. وقتي موضوعي از روي ميز برداشته ميشود، همراه با تمام پيوستهايش، درست همانطور كه رويميزگذاري شده بود، در معرض مجمع قرار ميگيرد. اگر هنگامي كه يك قطعنامه روي ميز گذاشته شد، اصلاحيهها و پيشنهاد ارجاع در دست بررسي بوده باشند، در اين صورت هنگامي كه از روي ميز برداشته ميشود، نخستين موضوع رأيگيري پيشنهاد ارجاع است. اگر پيشنهاد تعويق مشخص به يك قطعنامه پيوست باشد، همين امر صدق ميكند، مگر آنكه قطعنامه تا بعد از زمان پيشنهادي براي به تعويق انداختن از روي ميز برداشته نشود، كه در اين صورت پيشنهاد تعويق ناديده گرفته خواهد شد. اگر موضوع در همان روزي كه روي ميز گذاري شد، روي ميز برداري شود، اعضائي كه از حق صبحت كردن خود استفاده كرده باشند، بار ديگر نخواهند توانست در مورد همان موضوع صحبت كنند؛ اما اگر روز ديگر روي ميز برداري شود، نطقهاي پيشتر ايراد شده محاسبنه نميشود. با اين وجود، اگر دستور كفايت مذاكره يا محدوديت و بسط مذاكره در مورد موضوعي كه - حتي، مثل كنوانسيون، روز ديگر - روي ميز برداري ميشود نافذ باشد، مستهلك نخواهد شد. در اجلاس بعدي،چنين دستورهايي مستهلك ميشوند و قواعد عادي گفتگو حاكم خواهند شد.
شكل و نمونه
شكل مورد استفاده براي طرح اين پيشنهاد، به عنوان نمونه، اين طور است: «پيشنهاد ميكنم قطعنامهي مربوط به . . . و اصلاحيههاي آن روي ميزبر داري شود».
اگر عضو الف، كه براي طرح چنين پيشنهادي بلند شده تا صحن بگيرد، مشاهده كند كه رئيس عضو ديگري را كه تقريباً در همان زمان بلند شده و ظاهراً ميخواهد پيشنهاد جديدي مطرح سازد تأييد ميكند، رويه به شكل زير خواهد بود:
عضو الف (ايستاده باقي مانده و با قطع نطق) «آقاي رئيس، من با نيت طرح پيشنهاد روي ميز برداري بلند شدهام».
عضو الف، بعد از تأييد، ميتواند پيشنهاد كند «پيشنهاد مربوط به موضوع . . . ، روي ميز برداري شود».
اگر عضو الف براي درخواست صحن پيش از آنكه رئيس عضو ديگري را تخصيص صحن كند كه حالا ديگر پيشنهاد جديدي مطرح كرده است، بلند نشود، عضو الف ميتواند پيش از آنكه رئيس اين پيشنهاد را قرائت كند به سرعت برخيزد و خطاب به رئيس بگويد:
عضو الف: آقاي رئيس.
رئيس: عضو محترم براي چي بلند شده است؟
عضو الف: من براي طرح پيشنهاد . . . [و ادامهي مطلب، مانند مورد بالا] بلند شدهام».
گروه نويسندگان
مقالههاى اين نويسنده
fa دستورنامه رابرت - ويرايش دهم فصل نهم: پيشنهادهايي كه يك موضوع را دوباره در برابر مجمع قرار (...) ?