[كارگاه‌هاي آموزش دستورنامه رابرت (كادرها) ] : همکاری با شورایاران

همکاری با شورایاران

تهران ۳۵۴ محله دارد و در هر محله یک شورای محله نیز تشکیل شده است که اعضای آن‌ها - قرار است - با رآی اکثریت مردم همان محله انتخاب شوند. اینکه مردم یک بلوک ساختمانی، یک مجتمع مسکونی، یا یک محله به صورت داوطلبانه دور هم جمع شوند و قواعد و قوانین ناظر بر زندگی اجتماعی خودشان را - به صورت آگاهانه و داوطلبانه تنظیم کنند- با محله‌های سنتی که - به قول ارسطو - جوامع طبیعی بودند که مناسبات اعضای آن به صورت طبیعی و خود به خودی تنظیم می‌شد - تفاوت‌های ماهوی دارند. به هم ریختگی‌ها و بدقوارگی‌های ناشی از گذار از جوامع بسته به جوامع باز - یا از دهات و شهرهای کوچک به ابرشهر مشهد/تهران/تبریز- در قلمرو شورایاری‌های تهران نیز به خوبی مشهود است. چیزی که به عنوان «شورایاری» ساخته و پرداخته شد، «شترگاوپلنگی» بود که همه را حیران جمال بی‌مثال خود کرد: نه یک انجمن محلی درست و حسابی بود در خدمت اعضای خود، و نه یک شورای حاکمیتی که قوانین ناظر بر مردم محله را نتظیم کند، و نه هیأت مدیره منتخب مجمع سهامداران شرکتی به ثبت رسیده به اسم شهرداری محله برای مدیریت مسائل محلی. ظاهرا قرار بوده است که شورایاری به عنوان پل ارتباطی بین مردم محله و شواری اسلامی شهر تهران عمل کند (در آن صورت، اعلام چند شماره تلفن برای تماس با شورای اسلامی شهر تهران هم شاید کفایت می‌کرد). اما انتخاب کسانی به عنوان «نمایندگان منتخب مردم محله» این مسؤلیت و توقع را ایجاد می‌کند که این عده - درست یا نادرست - به عنوان وکیل مردم محله مدعی حق و حقوق شهروندی آنان و موی دماغ دستگاه‌های اجرایی و به خصوص شهرداری‌ها شوند. ظاهرا برای راحت شدن از مزاحمت‌های این چنینی بوده است که طرح استحاله شورایاری‌ها کلید خورد و به اجرا گذاشته شد: در هر محله، یک سرای محله درست شد و مدیریت آن در اختیار نهادی قرار گرفت مرکب از هفت شورایار هر محله، به علاوه‌ی شش عضو انتصابی از جمله روحانی یکی از مساجد محل و رئیس بسیج و از این قبیل. مشکلات مملکت کم بود حالا کلاف سردرگم مشکلات ۳۵۴ سرای محله نیز به آن‌ها اضافه شد. قرار است این نهادهای جدید بعضی از مشکلات محله را حل کنند، اما تا وقتی آخوند مسجد محل در آن حضور می‌یابد - و قداست لباس حکم می‌کند که ریاست جلسه به ایشان تفویض شود - اعضا حتی قادر نخواهند بود رئیس خودشان را انتخاب کنند. انگار هیچ کس در این دستگاه عریض و طویل شهرداری حضور نداشته است که فکر کند اگر آخوند مسجد می‌توانست مشکلات را حل کند که مساجد خالی از مؤمن نمی‌شد. (این ساختارها را با - مثلا - انجمن معتادان گمنام مقایسه کنید که بدون تحمیل یک ریال هزینه به دولت، بیش از ۴۰۰ هزار وامانده‌ی اعتیاد را به فرشته بدل کرده است). با این همه، اگر در این خیالید که در میان مسؤلان کسی یافت خواهد شد که بتواند به طور جدی برای این مشکلات راه حل معقولی بیابد سخت در اشتباهید. اما نباید ناامید شد. گویا در میان شورایاران محلات تهران می‌توان کسانی را یافت که ذهن پویایی دارند و دنبال آموختن و فهم مسائل پیچیده هستند. با همین امید است که این بخش، امروز - پنجشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۵ - راه اندازی می‌شود تا اخبار و گزارش‌های مربوط به همکاری دفتر کادرها با شورایاران محلات تهران در آن بارگذاری شود.

مقاله‌هاى اين بخش

پحش اول در (کانال کادرها) دوشنبه ۱۷ خرداد ۱۳۹۵. پخش دوم: پنجشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۵

پنج شنبه 9 ژوئن 2016 بوسيله‌ى گروه نويسندگان

هدف اعلام شده‌ی نخستین کارگاه آموزش دستورنامه رابرت که نخستین جلسه آن روز یکشنبه ۱۷ اردیبهشت ماه۱۳۹۱ برگزار شد، این بود که شرکت‌کنندگان در آن کارگاه، با قواعد دستورنامه رابرت آشنا شوند و در چارچوب همان قواعد، سازمانی برای محلی‌سازی و ترویج این قواعد ایجاد کنند. آخرین کارگاهی هم که در دفتر کارگاه‌های آموزش دستورنامه رابرت برگزار (...)

دنباله

: خبر هاى كلى